sábado, 30 de marzo de 2024

Fotos do humilladoiro de san Benito marzo 2024

Unha seleción de fotos que saquei, aproveitando o paso pola festa de san Benito do inverno 2024. A primeira festa de primavera!

Primeiro, ollada xeral, logo, foto de cada lado e da pedra central dese lado, para ir descubrindo as inscricións. Cada lado ten a súa, pero non todas se logran ler. Remato con foto do tellado, interior. Pra facervos unha idea, dei a volta completa ó humilladeiro no sentido contrario ás agullas do reloxo.





Publiquei o 6 de novembro de 2022:

(Recortado, na ligazón tendes o texto completo e foto non reproducida aquí):

El Humilladoiro de san Benito do Rabiño es un elemento arquitectónico que pronto reconocemos. Es una pieza bien visible situada al final del pueblo, donde se abre un camino estrecho (transitable por coche, asfaltado) que sube cara A Telleira, Soutelo y Louredo, que empata con Granada y la carretera Celanova-Cortegada. Situada en zona de aparcamiento, las fiestas a san Benito supusieron que fuera visto por muchos, al ser celebradas en ese punto, colocándose allí puestos de comida y juguetes, además de la carpa de las orquestas. Cuantos bajamos andando hasta el lugar vimos cómo se transformó y pasó de tener los vanos tapiados por madera a estar como se contempla hoy: con rejas que dejan ver el interior en todo su esplendor. Por entonces se usaba como lugar de almacenamiento y venta de exvotos de cera.

Si atravesamos el diestro-cementerio y bajamos las escaleras delante del templo, veremos un cartel informativo. Ocupa el lugar que solía darle a una “rosquilleira” los días de fiesta. A ver qué nos cuenta: que el humilladoiro consiste en un templete barroco, del s. XVI, con cruceiro tallado por las dos caras, y que su nombre proviene de “milladoiro”, lugar donde peregrinos dejan una piedra como señal de devoción.

Respecto al nombre hay una alternativa más interesante, que nos ofrece Xoán Ibáñez Rodríguez. Este recoge dos acepciones del castellano, perfectamente traspasables al caso que nos ocupa. Una sacada de la edición de 1783 del diccionario de la Real Academia Española, otra del ‘Tesoro de la lengua castellana o española’, de Covarrubias. En ambas aparece la voz “Humilladero”, siendo la segunda la más concreta y descriptiva: “Cierta capillita sobre pilares y cubierta con techo, dentro de la cual está en medio, de ordinario, una cruz con la imagen de nuestro redentor puesto en ella – y díxose así por la devoción que tienen todos los fieles de humillarse passando por delante de este devot lugar, comúnmente está en las entradas o salidas de los lugares al camino real o trillado”.

 





Recorte do que publiquei o 12 de marzo de 2022:

Ideas desde o artigo 'O humilladoiro de san Bieito do Rabiño (Cortegada-Ourense) e os petos de ánimas que del se benefician', escrito por Xoán Ibáñez Rodríguez. Lido gracias a Fernando Avila.

Nada máis comezar vai establecer a diferenza entre milladoiro e humilladoiro, deixando claro que este ten entidade de seu e non precisa ser relacionado con aquel. Por que quere comezar así? Porque na entrada pa igrexa, conforme se sobe desde Cortegada, hai un cartel que di que milladoiro é orixe de humilladoiro. 

Gracias á definición que descobre o autor, xa podemos decir que non, ou que non necesariamente. Tal como vos adiantaba aí atrás, o do Rabiño tamén foi coñecido como san Benito da Arnoia. Lemos: De vello, o templo coñecíase como san Bieito de Arnoia, por estar inxerido na comarca da Arnoia Baixa, onde o río deste nome se achega ó Miño. Recorda que foi un importante priorado dependente de Celanova e que Cortegada era anexo. Nós podíamos aumentar, dicindo que san Xoán de Louredo tamén o foi. 

A igrexa é barroca, con nave central e dúas capelas laterais, de cruz latina. Na fachada amosa a data de 1862 (inda que unhas liñas despois di que pon 1861), mais a campá pequeña custodia a de 1612. Rabiño non é diminutivo, senón contración, co significado de "por riba do Miño". A continuación, comeza a investigación sobre o humilladoiro, do cal non sabemos data, pero atrévese don Xoán a decir que ben pode ser da segunda metade do s.XIX. Situado a uns 50 metros da igrexa, fóra do adro, parece situar o fin do pobo. É de planta cuadrangular, duns 6 metros de lado. As columnas, con arcos de medio punto, deixan ver polos catro lados o cruceiro interior. Está cuberto, cun precioso traballo interior de nervios e medallóns pétreos. 

Moitos inda lembramos como estaba antes de que restaurasen o monumento e o deixasen tan ben como agora se desfruta. Antes, catro paredes de madeira pechaban o cruceiro e creo que só se abría una os días de festa, dispondo alí dun lugar onde comprar exvotos de cera. 

 



Unha interesante ficha podemos consultala e ampliala AQUÍ.






No hay comentarios:

Publicar un comentario